Verslag eerste team
 

Uitslagen en Standen

Foto's    
 
12 mei 2007

1e team wint slotwedstrijd overtuigend!

Monsterscore tegen S.M.B. 4 uit Nijmegen: 7 – 1!

Ritchy Duin

 

Zaterdag 12 mei jl. werd de gezamenlijke slotronde van de Promotieklasse gespeeld in de Wageningse Vredehorst. De kampioen was al bekend, het Arnhemse A.S.V. 3 wist alle voorgaande wedstrijden te winnen. Dit in tegenstelling tot het Nijmeegse S.M.B. 4, dat met 0 punten troosteloos onderaan stond en al gedegradeerd was. In de vorige wedstrijd wist ons 1ste team niet te winnen van PSV-Dodo uit Putten en daardoor kon het komen dat het Puttense team nog een sprankje hoop kon koesteren om ook volgend seizoen in de promotieklasse te mogen uitkomen. Alleen winst tegen het sterke Meppel kon hen nog redden en dan nog waren ze afhankelijk van de andere uitslagen. Echte Kasteelschakers wachten niet af wat de concurrentie doet en de heren besloten dan ook om er eens goed voor te gaan zitten. Tegenstander was de rode lantaarndrager uit Nijmegen en dat betekende natuurlijk dat een overwinning er eindelijk weer eens in moest zitten! De verrassende ontknoping die later op de dag volgde hadden weinigen echter kunnen voorspellen…

 

Henk van Kortenhof kon helaas niet meespelen en daardoor mocht Ritchy Duin zijn 4e invalbeurt maken in het 1e team. Met zwart speelde hij een lastige opening tegen Van de Berg. Om gevaar op e5 te voorkomen ruilde hij zijn loper tegen het witte paard f3, hierdoor kreeg de witspeler wel een dubbelpion maar ook mogelijk aanvalskansen over de g-lijn. Van de Berg speelde het echter te traag en in het middenspel kreeg Ritchy actief spel door het centrum. Het remise-aanbod werd maar aangenomen, want veel Kasteelschakers hadden betere tot zelfs gewonnen stellingen (behalve Caspar).

 

Inderdaad ging het daarna in rap tempo heel voortvarend. Twan Rutjes mocht een klassieke mataanval over de h-lijn opzetten tegen Ottenheym. Twan liet zijn paard op g5 in staan en zijn tegenstander zag niets beters dan het edele dier ook van het bord te nemen. Hierna kon Twan met zijn toren op h7 binnenvallen en snel daarna staakte Ottenheym de strijd.

 

Leon Ter Beek gaf de gambietpion van tegenstander Mercancano niet meer terug. In het middenspel offerde de Nijmegenaar toen maar een paard maar deze kreeg hiermee geen initiatief. Leon posteerde ondertussen 2 torens op de 2de rij en met nog eens 2 paarden in de buurt werd de witte koning belaagd. Een paardvork leverde Leon nog eens een volle toren op en toen vond zijn tegenstander het wel genoeg.

 

Ook Willem Blankert won al snel in de opening met een eenvoudige combinatie een kwaliteit. Tegenstander Lamboo probeerde het eindspel nog te kiepen, maar Willem wist in met 2 torens tegen toren + loper genoeg ruimte te krijgen. Hij snoepte wat pionnen mee en de vrije doortocht voor zijn h-pion was genoeg voor de winst.

 

Wesley van Nie koos tegen Verstegen van meet af aan de aanval. De pion die Wesley in de opening mocht pakken zag Verstegen niet meer terug. Met secuur spel bouwde Wesley zijn voordelige stelling uit naar een gewonnen eindspel. De opgesloten zwarte loper op veld a8 was ook al niet alles. In het eindspel bleek de inmiddels wanhopige en in tijdnood geraakte Verstegen kansloos tegen de witte torens op de 7de rij en konden de ver opgerukte witte c- en d-pion niet meer gestopt worden.

 

Caspar Hermeling toverde, zoals gebruikelijk, een chaotische stelling op het bord tegen Quackenbusch. Na 15 zetten was er voor omstanders al weinig meer van te maken en Caspar kwam ogenschijnlijk zeer slecht te staan. Maar juist dan is hij het gevaarlijkst! Quackenbusch liet zich beetnemen en Caspar ging er na enkele vlotte combinatiezetten met de volle buit vandoor.

 

Maarten Rossen speelde met zwart tegen Bardie een gelijkopgaande partij. In het middenspel had Maarten wat actiever spel, maar het eindspel waarin beide spelers 2 lopers en wat pionnen hadden werd remise gegeven.

 

Tenslotte was het teamcaptain Willem van Berkel die tegen Fassaert de 7 – 1 monsterscore op het scorebord wist te zetten. In een redelijk gelijkstaande stelling had Fassaert een iets betere loper, maar Willem zocht kansen over de e-lijn en kreeg een gevaarlijke vrije d-pion. Fassaert raakte in tijdnood en Willem joeg hem op de 39ste zet door de vlag zodat ook Willem het volle punt pakte.

 

Ons team boekte dus de grootste overwinning in de promotieklasse van dit seizoen en ondertussen wist PSV-Dodo iedereen te verrassen door Meppel te verslaan met 4½ - 3½! Doordat S.M.B. 3 met 6 – 2 ten onder ging tegen Bennekom degradeerde ook het 3de team van de Nijmegenaren. Verrassend was ook dat kampioen A.S.V. 3  de laatste ronde toch nog buigen moest voor Schaakstad 4.

   

Deze onverwachte ontknoping zorgde er voor dat ons team, na een minder seizoen, toch nog een 6de plaats als redelijk eindresultaat kon noteren. Een hele opluchting en het feest na afloop was bijna als dat van een heus kampioenschap. Volgend seizoen nieuwe kansen en het is al bekend dat er dan 2 teams mogen promoveren naar de KNSB.

 
21 april 2007

Kasteel 1 houdt handhaving in promotieklasse in eigen hand

Twan Rutjes

 

Afgelopen zaterdag speelden we in Putten tegen PSV-Dodo. Ritchy Duin viel in voor Willem Blankert. Na het startsein begonnen we te strijden.

 

Willem van Berkel op bord 1 speelde met wit de variant die GM John van de Wiel vorige week met wit tegen Willem zelf had gespeeld. Uiteraard had Willem deze opening nog eens goed bekeken, nadat hij remise(!!) tegen John van de Wiel had gespeeld tijdens de simultaan in Druten. Willem’s tegenstander had van deze opening geen kaas gegeten en ging al heel snel de mist in. 1-0 voor Het Kasteel dus en Willem mocht al vroeg van het zonnetje genieten.

 

De volgende gelukkige was ik zelf. Op bord 5 kreek ik met wit de Caro-Kann verdediging tegen. Toen mijn tegenstander kort ging rokeren kon ik al mijn stukken en pionnen op zijn koningsstelling richten en onder die druk bezweek hij snel. 2-0 en Willem en ik besloten om een visje te scoren bij de viskraam om de hoek.

 

Even later was het Maarten Rossen op bord 6 die een interessante partij speelde. Zijn tegenstander pakte in de beginnende tijdnoodfase een zeer giftige pion wat hem een stuk en zijn stelling kostte. Ja en dan staat het 3-0 , maar dan ben je er nog niet. Want op twee andere borden stonden ingewikkelde stellingen  en op de andere drie borden stonden eindspelstellingen met een minnetje op het bord.

 

Wesley van Nie op bord 2 nam de geofferde pion aan en begon daarna zijn stelling te verstevigen. Zijn tegenstander bleef echter maar goede zetten doen en maakte het Wesley erg lastig. Verzonken in zijn spel vergat Wesley helaas de tijd, zodat hij op zijn 38e zet door zijn vlag ging. 3-1

 

Toen was het Henk van Kortenhof op bord 4 die, nadat hij slecht kwam te staan, taai doorvocht. En dat betaalde zich uit. Zijn tegenstander was even “afgeleid” en liet prompt een vork toe. 4-1 en één matchpunt was binnen. De andere borden stonden niet zo best maar één remise moest er toch wel inzitten, hoopten we.

 

Leon ter Beek speelde een leuke spaanse partij, maar kwam in een eindspel van slechte loper tegen een goed paard. Hij had de slechte loper en kon het net niet redden. 4-2

 

Caspar Hermeling kwam op bord 3 in een moeilijke open stelling net iets minder te staan, maar wist op Caspariaanse wijze toch nog interessant spel te krijgen. De tegenstander doorzag helaas alles en wist het resterende eindspel toch nog in winst om te zetten. 4-3

 

Onze hoop rustte op Ritchy Duin. Ook hij kwam in een eindspel van slechte loper tegen goed paard. Even leek het nog remise te worden, maar dat paard bleef maar springen en de koning van de tegenstander kwam steeds dichterbij. Toen hij een pion kon nemen werd verlies van Ritchy een feit. En ook de 4 – 4 eindstand.

 

En zo kon het eerste team teleurgesteld, maar in de wetenschap dat we handhaving in de promotieklasse nog steeds in eigen hand hebben, vertrekken uit Putten.

  

De uitslagen:

Het Kasteel                 PSV-Dodo

1 W. v. Berkel (2041)       J Valstar (1627)          1-0

2 W. v. Nie (2009)          R. Straat  (2117)         0-1

3 C. Hermeling (1928)       E ’t Jong (2010)          0-1

4 H. v. Kortenhof (1901)    H Bloemen (1683)          1-0

5 T. Rutjes (1831)          K. Dokter (1670)          1-0

6 M. Rossen  (1832)         G. v/d Brink (1846)       1-0

7 R. Duin  (1817)           M. Kortrijk  (1892)       0-1

8 L. ter Beek  (1900)       M. de Graaf  (1828)       0-1

 

                                                   4 - 4

 
24 maart 2007

Dramatische nederlaag Het Kasteel 1

Willem van Berkel

 

Wie dacht dat we de meeste tegenslag dit jaar wel gehad hadden, kwam vanmiddag tegen de routiniers van Bennekom bedrogen uit. Met Rob als invaller voor Wesley werden er helaas verschillende gewonnen standen om zeep geholpen. Tel daarbij enkele snelle nederlagen en het resultaat is duidelijk: 1½-6½.

 

Het Kasteel had wit aan de even borden.

 

1. van Berkel - Bovens ½ - ½
  Weinig spel voor Willem I. Dan maar remise.
   
2. Rossen - de Beule 0 - 1
  Maarten komt op knappe wijze stuk voor maar gaat in vijfde speeluur onnodig onderuit.
   
3. Hermeling - Hofstra 0 - 1
  Caspar laat zich in gewonnen stand te simpel flessen.
   
4. Van Kortenhof - Rauw ½ - ½
  Henk hele partij licht voordeel maar net niet genoeg.
   
5. Rutjes - van Hoorn 0 - 1
  Twan in Draak van een Najdorf heel snel alles kwijt.
   
6. ter Beek - van Lelieveld 0 - 1
  Leon overklast tegenstander, wint stuk, kan mat geven, maar verliest toch...... Zelden vertoond drama.
   
7. Blankert - Sonneberg 0 - 1
  Willem II te optimistisch. Snel gebeurd.
   
8. Cornips - Wouters ½ - ½
  Knappe remise Rob in dame-eindspel met pion minder.
 
03 maart 2007

Het Kasteel 1 weet weer wat winnen is.

Wesley van Nie

 

Zaterdag, 11.00. De telefoon gaat, het is Twan. “Het weer is niet al te best, gaan we fietsen of met de auto?” Regendruppels verdringen zich op het glas van mijn balkondeur. “Laten we maar met de auto gaan, ik betaal ook wel wat parkeergeld.” Zo gezegd zo gedaan.

 

Aangekomen in Nijmegen volgt de koude douche: goede reis, maar 12 euro armer aan parkeergeld. De meeste teamleden kozen een slimmere tactiek en kwamen per trein aan. Alleen Maarten voltooid uiteindelijk de vooraf aangekondigde fietstocht.

 

Rond 12.00 zijn zowel UVS 2 als Het Kasteel compleet en kan de wedstrijd beginnen. Ik kom goed uit de opening en wanneer ik een afwikkeling zie naar een gunstig eindspel voer ik de zet die dit mogelijk maakt tevreden uit, om daarna even een rookpauze te houden.

 

Mijn tegenstander loopt even later ook de barruimte binnen. Hij kijkt bedroefd.

“Vreemd,” dacht ik. “Ik heb mijn cola nog lang niet op en bovendien is het mijn beurt om wat te drinken aan te bieden.” Maar in plaats van het aanbieden van een glaasje cola biedt hij zijn hand aan.

“Geef je op?” vraag ik hoopvol.

“Ja, ik geef op. Ik verlies een stuk.”

“Is dat zo?” zeg ik, onderwijl juichend van binnen, “waarom kon je dan niet Txf4 doen? Zo slecht is dat toch niet”

Hij kijkt opeens met een verwarde blik. Txf4? Txf4! Waarom heb ik die zet überhaupt niet bekeken?. Snel wordt het bord erbij gehaald om te concluderen dat hij nog slechter heeft gespeeld dan hij dacht. Onterecht opgegeven, en dat nota bene na nauwelijks een uur wedstrijd.

 

Nadat uit de analyse bleek dat ik sowieso wel goede winstkansen had in de kritieke stelling lopen we naar beneden om de rest aan het werk te zien. Het blijkt een gelijkopgaande wedstrijd. Twan op bord 6 is bezig zijn aanval middels een stukoffer beslissende kracht te geven. Tot deze aanval kwam Twan toen zijn tegenstander maar tempo’s bleef steken in zijn eigen fata morgana-aanval. Niet veel later staat het dus 2-0.

 

Willem I op bord 1 heeft op dat moment een stelling die hem wel ligt. Ritchy op bord 3, ingevallen voor Henk die griep had, heeft een gambietpion geofferd maar zijn tegenstander heeft helaas de verdediging prima voor mekaar. Dat gaat lastig worden. Caspar op 4 heeft een onduidelijke stelling. De tegenstander heeft een kwaliteit geofferd voor spel tegen de koning van Caspar. Zijn compensatie lijkt uitstekend. Leon op 5 heeft met een ongelukkige loperruil zijn eigen pionstructuur aangetast en heeft geen goed gevoel bij de partij. Ik probeer hem nog moed te geven (“zal wel meevallen”) maar helaas heeft Leon gelijk en valt er een kwaliteit van het bord. De tegenstander schuift dit rustig uit naar 2-1 Willem II op 7 is bezig met een sterke koningsaanval en we duimen natuurlijk allemaal dat dit keer het begeerde punt wel wordt binnengehaald. Maarten op 8 heeft na een slechte opening toch een pion buitgemaakt in het eindspel. Winnen is echter nog een ander verhaal en Maarten twijfelt of dit wel mogelijk is. Gezien de andere borden vraag ik hem echter om de moed erin te houden en “gewoon” te gaan melken.

 

Rond de tijdnoodfase komt er tekening in de strijd. Ritchy offert nog uit wanhoop een toren maar zijn stelling blijft verloren en hij moet opgeven. Willem II offert ook materiaal. Natuurlijk prikt de computer er zo doorheen maar zijn tegenstander raakt er behoorlijk van in paniek en krijgt de verdediging niet rond. Terwijl hij roept “eindelijk is het punt binnen” voert Willem de mat-in-2 zet uit. Willem I biedt hierop remise aan, zijn tegenstander zet een degelijke partij neer en Willem ziet niet hoe hij zijn stelling verder kan versterken. De remise wordt aangenomen: 3,5-2,5 voor ons.

 

Caspar weet de 40ste zet nog te halen maar is in de tijdnoodfase wel zijn materiaalvoorsprong kwijtgeraakt. Caspar zoekt nog naar eeuwig schaak maar daar is de tegenstander te goed voor, hij speelt het risicoloos naar winst. 3,5-3,5 en dus tijd voor Maarten om actie te ondernemen.

 

Terwijl Maarten rustig zijn paard en toren goed aan het neerzetten was heeft zijn tegenstander niks ondernomen. Hij verkeerd blijkbaar in de veronderstelling dat afwachten remise oplevert. Op een gegeven moment komt Maarten weer naar boven. Hij twijfelt weer, “wat moet ik doen?”

A tempo antwoord Willem I “gewoon winnen!” De beste zet van Willem in deze match. “Ok, dan ga ik gewoon winnen” om vervolgens een pion naar voren te gooien.

 

De tegenstander blijft volharden in zijn afwachtende houding waardoor Maarten in plaats van een onduidelijk eindspel (bij de kritieke verdediging) een makkelijk gewonnen eindspel kreeg. Foutloos schuift hij dit uit terwijl diverse teamgenoten en de supporters Clemens en Ton, ook langsgekomen (hulde!), zenuwachtig rond het bord hangen. Na 5,5 uur geeft bord 8 van UVS eindelijk op waardoor de winst een feit was: 4,5-3,5

 

Na deze ronde staan we zevende, maar er is nog niks beslist. SMB 4 lijkt gedegradeerd, de teams op de plaatsen 6 t/m 9 vechten nog om degradatie te voorkomen. Het staat dicht bij elkaar!

 

UVS 2

1857

3,5-4,5

Het Kasteel 1

1904

S. Brouwers

1869

r-r

W. van Berkel

2041

K.S Cheung

1927

0-1

W. van Nie

2009

R. van de Spoel

1900

1-0

Ri. Duin

1817

H. Bekkering

1894

1-0

C. Hermeling

1928

R. ten Bos

1761

1-0

L. ter Beek

1900

K. Wustefeld

1883

0-1

T. Rutjes

1865

J. Remmerts

1867

0-1

W. Blankert

1860

M. Krivec

1753

0-1

M. Rossen

1815

 
02 februari 2007

Het Kasteel 1 geruisloos onderuit tegen koploper.

Willem van Berkel

 

SV Het Kasteel heeft tegen koploper ASV 3 uit Arnhem geen potten kunnen breken. Na een snelle 3-1 achterstand was er nog hoop op een gelijkspel omdat sommige Kasteelheren een prima stelling hadden opgebouwd. In het vierde uur ging het echter mis en alleen Twan Rutjes wist de volle buit binnen te halen. Remises waren er voor Willem van Berkel, Wesley Van Nie en Henk van Kortenhof.

 

Wesley was aan bord 4 tegen Bart Plomp als eerste klaar. In een rustige variant van het Slavisch (4. e3) bracht hij met 10. Pxd5 een schijnoffer dat echter niet meer opleverde dan een miniem eindspelvoordeeltje. Na dameruil was alle muziek eruit en werd op zet 22 tot remise besloten (½-½).

 

Na een te tamme behandeling van het Oud-Indisch (8. b3) zat Caspar aan bord 2 tegen Bert Buisman al snel in de problemen. Een zwarte pion was doorgestoten tot e3 en zijn eigen e2-pion had veel weg van een hangpion, een van de thema’s van de training van de vorige avond. Na een kwaliteitsoffer om het kreng op e3 te verwijderen streed wit nog dapper door, maar de compensatie was ver te zoeken (½-1½).

 

Invaller Rob Cornips kwam op bord 8 goed uit de Franse opening. Het stukoffer 15. Pg7+ was echter iets te optimistisch, zeker tegen een ervaren rot als Eric Wille (½-2½).

 

Willem van Berkel haalde aan bord 1 tegen Ivo van der Gouw de Gier weer van stal. De witspeler was duidelijk op onbekend terrein en had veel tijd nodig om zijn stelling gezond te houden. Na een potje ruilen op de b-lijn resteerde een ongelijk loper eindspel waarbij wit niet meer in de fout ging (1-3).

 

Twan Rutjes speelde aan bord 6 een prima partij. In een klassieke Draak veroverde hij met wit steeds meer terrein en werden zijn lopers zeer actief. Na 30 sterke zetten had hij genoeg materiaal binnen (2-3).

 

Willem Blankert was de schlemiel van de dag. Aan bord 7 was er in de Franse opening van zijn tegenstander Taal noch teken te zien. Al snel werden er wat pionnen verorberd en het was wachten op de genadeklap. Wat is er echter moeilijker dan het winnen van een gewonnen stand? Willem II ging voor kwaliteitswinst maar raakte op een dwaalspoor. Het slot van de partij heb ik niet gezien maar vaak gaat het dan van kwaad tot erger (2-4).

 

Henk van Kortenhof trof aan bord 5 een oude bekende: Ruud Wille. Bij Henk gebeurt er altijd wel wat maar vandaag was het voor zijn doen tamelijk rustig. In een anti-Frans (2 f4) had wit het waarschijnlijk ergens wel beter kunnen doen maar de winst voor ASV was binnen (2½-4½).

 

Maarten is tegenwoordig vaak te vinden aan een van de hogere borden. Dat geeft aan dat wij vertrouwen in hem hebben en dat maakt hij vaak ook waar. Vandaag had hij het echter moeilijk. Na een onstuimige Konings Indiër ontstond er een zeer dynamische stand waarbij wit uiteindelijk wat handiger bleek (2½-5½).

 

Na deze vierde nederlaag staan we natuurlijk niet bovenaan. Eigenlijk kan het vanaf nu alleen maar beter gaan. Kom op mannen, we gaan er voor.

 
16 december 2006

Kansloze nederlaag van Kasteel 1 tegen Schaakstad 4

Henk van Kortenhof

 

We speelden afgelopen zaterdag een belangrijke wedstrijd, tegen Schaakstad 4, die we helaas met 5 - 3 hebben verloren.  Als gevolg hiervan zullen we de rest van het seizoen weer tegen degradatie moeten strijden. De wedstrijd begon al slecht voor ons, omdat Wesley zich niet goed voelde en niet in staat was om te spelen. Gelukkig was Daan aanwezig, zodat hij kon invallen. Misschien hadden we hem beter op bord 1 kunnen laten invallen, maar dat is wijsheid achteraf. Zoals het nu ging, waren we eigenlijk kansloos. Op een bepaald moment waren we bang voor een zeer grote nederlaag, iets van 7-1 of zo. Zo bezien viel het resultaat uiteindelijk nog mee. Te weinig spelers halen op dit moment om allerlei redenen hun normale niveau. Volgende ronde is pas begin februari, misschien gaat het tegen die tijd weer beter. Dan ontvangen we de koploper ASV-3. Een mooie kans, om die eens beentje te lichten! Dat zou meteen onze degradatiezorgen flink verminderen.

 

Dan de karakteristieken

Aan bord 1 verloor Twan met wit van de sterke Eleveld. Na een goede opening kwam in het middenspel het verschil in speelsterkte goed tot uitdrukking.  Zwart won een pion, maar vond het blijkbaar te eenvoudig om ook de kwaliteit mee te pikken. Twan kreeg kans op tegenspel, maar gaf vervolgens een volle toren weg.

 

Willem op bord 2 met zwart speelde een soort Benoni, die ik in 45 schaakjaren nog niet ben tegengekomen. Wit stond voortdurend wat beter en veroverde ook een kwaliteit. Toch werd tot remise besloten in een stelling, waarin wit gerust had kunnen doorspelen.

 

Waarschijnlijk ook tot zijn eigen verrassing speelde Maarten op bord 3.  Er kwam een Tarrasch op het bord, die door zwart niet goed werd behandeld.  Maar Maarten stuurde terecht aan op een risicoloze remise.

Henk op bord 4 speelde via een omweg eveneens Tarrasch. Ook hij behandelde het niet helemaal goed, wat passief, waardoor wit druk hield. Uiteindelijk kwam er een toreneindspel op het bord met een witte pluspion. Dat soort stellingen is meestal heel lastig te winnen, Zo ook hier, remise dus.

 

Willem Blankert speelde met wit op bord 5. Hier speelde zwart een variant van het Engels, die mij volstrekt onbekend is. Of het goed was weet ik niet, maar wit won vrij snel een pion. Hiervoor kreeg zwart actief stukkenspel. Het werd remise door herhaling van zetten.

 

Leon verloor met zwart op bord 6. Hij kwam met Spaans uitstekend uit de opening. In plaats van aanvallen op de damevleugel probeerde hij iets in het centrum. Dat kostte hem een pion. Hij had daarna nog wel kansen, maar toen hij ook nog een kwaliteit inleverde was het snel gedaan.

 

Invaller Daan met wit op bord 7 speelde zijn favoriete gesloten Siciliaans. Het verging hem een beetje hetzelfde als Leon. Hij kwam met enig voordeel uit de opening. Dit verzandde bij de overgang naar het middenspel. Enkele mindere zetten van wit bezorgden zwart voordeel, waarna een eenvoudig schaakje met kwaliteitswinst de partij ten gunste van hem besliste.

 

Tenslotte Caspar. Hij speelde op bord 8 met zwart een Siciliaan. Waar hij op de hogere borden moeite heeft met de wat sterkere tegenstanders kon hij zich hier helemaal uitleven. Na de nodige verwikkelingen kreeg hij een dame tegen 2 torens. Vaak is dat in het voordeel van de torenpartij, maar de witte koning stond zo slecht, dat de dame van Caspar ongeveer het hele bord kon leegroven. Toen wit op mat stond gaf hij maar op.

 
11 november 2006

Een gure wind waait door het kasteel

verslag Kasteel 1-Wageningen 2 uitslag 2,5-5,5

Willem Blankert

 

Zaterdag 11 november 2006. Het weer was grijs en grauw. Het tweede team van Wageningen kwam op bezoek. De voortekenen waren voor het eerste team niet best. De invaller voor de met oogbeperkingen kampende Henk was ziek en dus nam Ritchy de honneurs waar op overigens prima wijze. Helaas waren er toen geen invallers meer over voor Leon (antibiotica), Willem II (beuh, ik was liever terug naar bed gegaan) en Maarten (ook verkouden dus). Zoals gezegd, de voortekenen waren niet best.

 

Op bord 1 speelde Wesley om duistere redenen op zet 11 zijn zwarte knol van f6 naar e4 om vervolgens niet alleen minder te komen te staan, maar hij deed gelijk een pion in de aanbieding waarop wit wat goedkoop een damevleugelmeerderheid verwierf. In hogere zin was de partij gelijk gedaan. Een witte toren bereikte de 7e rij en al rap had wit drie zware jongens op de c-lijn wat nogal lastig was. Wesley deed weliswaar een lovenswaardige poging om Leons vermaarde zitvlees te evenaren, maar veel meer dan lang blijven zitten was het niet. Torens werden geruild en het resterende dame-eindspel, werd rustig naar winst geschoven middels twee verbonden meervrijpionnen (mooi woord voor galgje). Een nul voor ons.

 

Op bord 2 speelde ene Willem I een wonderbaarlijke partij met wit, waarbij zwart alle gelegenheid werd geboden om een ideale aanvalsstelling al op zet 12 neer te zetten. Onze Willem keek veel droef, maar het werd nog veel erger. Weliswaar mocht wit nog komen tot Txe7, maar als zwart dan eindelijk Lxg2 doet valt het witte doek. Niets van dat alles. Willem ontsnapt. Hij staat weliswaar een kwal achter, maar heeft in twee vrijpionnen en actieve stukken meer dan afdoende compensatie. Winst gloort aan den einder! (Zuster Johanna, ziet gij hem al komen?) Na zet 30 gaat echter alles mis. Wit knoeit dusdanig dat niet alleen de rest van de partijnotatie is weggevallen, ook zijn dame ontvalt door de onkunde van het moment. Kortom, hij was ontdaan. U raadt het al. Weer een nul.

 

Op bord 3 speelde Leon zo'n zet of 26 redelijk mee. Hij stond met zwart wat minder in een Engelse partij en toen was of Leon of zijn antibiotica het beu. Feilloos vond Leon de kortste weg naar het mat, het zijne om precies te zijn. Stukverlies vond hij blijkbaar niet genoeg. De derde nul.

 

Als u had gedacht het ergste nu wel gehad te hebben, dan kan u zich haast niet erger vergissen. Bord 4. Caspar. Eigenlijk hoef ik niet meer te zeggen. Voor de enkeling die Caspar wat minder goed kennen, volgt nu een korte doch volstrekt overbodige beschrijving van zijn partij. O rampspoed. Caspar wint een stuk en een pion. Dat betekent dat zijn nederlaag niet ver weg meer is. Onze jongen moet namelijk eerst slecht tot verloren staan, dan komt de ware Hoedini in hem boven op en het arme slachtvee aan de overzijde wordt alsnog geFritzt. Waarom ik me met hem bemoei, weet ik ook niet, maar in een onwaarschijnlijke poging om het onheil af te wenden, waarschuwde ik Caspar nog voor dat zoveel luxe en plushout niet goed voor hem is. En luisteren? Ho maar! Niet veel later is Caspar zijn dame kwijt en mag hij vervolgens met een toren en loper het opnemen tegen een zwarte dame. Aan de witte zijde werkt werkelijk niets meer samen en de zwarte dame spuit haar gif in het witte hout. Uiteindelijk legt Caspar zijn vermoeide hoofd in zijn schoot. Zijn partijnotatie was ook al niet best. Misschien moet hij de volgende keer maar grootmoedig zijn plushout subiet retourneren. Dan gaat het vast een stuk beter.

 

Bord 5. Ondergetekende dus. Willem II, ook wel SpaKoning genoemd. Wat zal ik zeggen. Zo verkouden als ik was, dacht ik met zwart beter tot gewonnen te staan, maar in feite had ik een veel betere voorzetting gemist waarna ik terecht een voorzichtige benadering koos die Fritz8 achteraf nog niet zo gek vond. Onder invloed van citroenthee trok ik nog aardig bij. Zwarte thee bevat immers een weinig cafeïne en dat had ik in maanden niet meer tot mij genomen. Kortom, ik zat zelfs op een gegeven moment best even lekker in mijn vel. Geconcentreerd en zo. Dus gaf ik juist toen in de eerste wederzijdse tijdnoodfase in een min of meer gelijke stelling volstrekt onnodig een pion weg waarna mijn stelling in elkaar sodemieterde. Dapper heb ik daarna het zooitje kreupelhout nog een zet of 40 bij elkaar proberen te houden, maar het gehamer aan mijn doodskist was onmiskenbaar en werd allengs steeds luider. Ik deed alsof ik het niet hoorde.

 

Bord 6. Maarten. Ook hij was gebukt onder een verkoudheidje maar was wel als eerste klaar. Hoera bravo! Een halfje met wit nog wel! Er werd flink wat hout geruild en toen vond de Wageningse zijde het wel welletjes. Saai, maar goed voor een halfje in 24 zetten. Ik zou ervoor getekend hebben.

 

Bord 7. Twan pakje met zwart het vlot aan en werd geholpen doordat zijn Wageningse tegenhanger vond dat hij over een pion te veel beschikte. Twan bleek wel genegen om de arme sloeber te helpen en mepte dat stomme witte poppetje op a5. Wie het kleine niet eert... Uiteindelijk wikkelde hij af naar een eindspel wat doorgaans raadzaam is bij materieel overwicht. (Hoe komt hij erop!) De zwarte boer op b5 had plotseling helemaal geen tegenliggers meer en was het niet meer dan een kwestie van tijd dat er vol punt op het Kasteelconto geschreven mocht worden. (Ontkurk de champagne!) Opmerkelijk genoeg promoveerde uiteindelijk zwarts e-pion op zet 69 en niet het kreng op de b-lijn, maar dat maakte niet uit. Het punt smaakte Twan toch wel.

 

Bord 8. Ritchy won met wit. Aan de invaller lag het dus niet. Hij penetreerde origineel in de zwarte stelling en na 32 zetten was het punt van hem. Zijn tegenstander hoefde echt niet veel fout te doen om te verliezen. Potdomme, het leek wel een echte partij! Zonder twijfel was het dat ook.

 

Saillant detail was dat ook Henk van Kortenhof even langskwam om te kijken. Nog voordat alle partijen ten einde waren, is hij weer vertrokken. Misschien kon hij het niet langer aanzien. Zonder twijfel lag dat niet aan zijn ogen. We hadden nog wel vijf invallers kunnen gebruiken.

 
14 oktober 2006

Het Kasteel wint van Schaars Met Belichting 3

Wesley van Nie

 

De tweede ronde van de Promotieklasse stond vandaag alweer voor de deur. Uit tegen SMB 3, niet ieders favoriete uitwedstrijd. Dit heeft niks te maken met de mensen van SMB maar meer met de speelzaal, die die term in onze ogen niet verdient. Nou moet ik er natuurlijk wel bijzeggen dat we zelf nogal wat luxe gewend zijn, maar het licht in de zaal is gewoon te schaars voor een aantal van onze mensen. Gelukkig kon met enige aanpassingen iedereen een fatsoenlijke partij op het bord zetten.

 

De wedstrijd had al om 12 uur moeten beginnen, werd ons verteld toen we om kwart voor één aankwamen. Allemaal leuk en aardig, maar dan moet je ons wel op de hoogte stellen. Onze klokken waren ook niet aangezet, dus misschien had men zich het één en ander al gerealiseerd. Dus rond één uur begonnen we aan de wedstrijd met ieder 2 uur op de klok.

 

Al snel vielen er enkele remises te noteren. De tegenstander van Willem van Berkel bood na 16 zetten remise aan. Over de rede daarvoor tast ik in het duister, hij had immers een gewonnen stelling op het bord (zijn aanval was veel verder gevorderd). Willem dacht er nog eens goed over na maar koos wijselijk eieren voor zijn geld.

 

Ook Willem Blankert en Henk van Kortenhof kwamen al snel remise overeen met hun tegenstanders. Twee degelijke partijen. Leon ter Beek bracht ons hierna op voorsprong. Een theoretische blunder (niet dat ik er verstand van heb) werd  instructief en hardhandig door Leon afgestraft. Als beloning mocht Leon de matzet uitvoeren.

 

Twan Rutjes moest niet lang daarna tegen een zwakkere tegenstander in remise berusten. Twan kreeg een voordelig eindspel van Toren Loper tegen Toren Paard, maar zwart werkte niet mee met remise als redelijk logisch resultaat.

 

Vooraf voorspelde ik aan Caspar Hermeling dat hij een oogverblindende overwinning zou halen (gezamenlijk werd toen ook de kop van dit verslag gekozen). Het schijnt dat de tegenstander inderdaad na een gevalletje schaakblindheid een toren weggaf (ik was er niet bij). Nadat Caspar alle stukken van de tegenstander met veel machtsvertoon van het bord sloeg gaf deze op. Zo kennen we je weer, Caspar! ;)

 

Maarten Rossen maakte zich enige zorgen over zijn vorm maar in zijn partij was daar niks van te merken. Soepeltjes werd, na een niet al te beste opening, het evenwicht eerst hersteld en daarna opgewaardeerd naar een steeds grotere plus. Een nette partij en een partij die Maarten vast goed moet doen. Maar niet alleen Maarten, het hele team deed deze winst goed! Want daarmee kwam de stand op 2-5 voor de goeden en was ik alleen nog bezig (hoi..)

 

Mijn partij had ik goed opgezet. Nadat ik een moeilijke dame-insluittruc had gemist (voor de meespelers: 23.De2!! +-) kwam ik toch in een voordelig eindspel terecht. Daarin werd ik echter nogal overmoedig door mijn gedekte vrijpion alvast naar voren te spelen. En dame… Nou, mooi niet dus. De meest simpele verdedigingszet zorgde ervoor dat ik kon fluiten naar mijn pion.

 

Na 40 zetten stond er een troosteloos toreneindspel op het bord. Ik had op kunnen geven, maar besloot mijn toren in te ruilen voor 3 verbonden vrijpionnen. Dat werd nog heel spannend, maar ik kwam net 1 tempo te kort en mijn tegenstander trok toch aan het langste eind. Wel een leuke partij overigens.

 

Op het moment van schrijven zijn er nog geen uitslagen bekend, maar we zullen wel zo rond de vijfde plaats staan.   De derde ronde is tegen Wageningen 2, dan zullen we weten wat voor seizoen er ons dit jaar te wachten staat.

 
23 september 2006

Redelijke seizoenstart Het Kasteel

Willem van Berkel

 

Het eerste team van de Wijchense schaakvereniging Het Kasteel is het seizoen in de hoogste klasse van de Oostelijke Schaakbond begonnen met een nipte 5-3 nederlaag tegen kampioenskandidaat Meppel. Lang zag het er naar uit dat de Wijchenaren in eigen huis voor een verrassing konden zorgen. Brutaal werd een 2-1 voorsprong genomen door goede overwinningen van Willem van Berkel en Leon ter Beek. De kansen op meer werden helaas onvoldoende benut en alleen Wesley van Nie en Henk van Kortenhof wisten nog een half punt binnen te halen. Willem Blankert, Casper Hermeling, Maarten Rossen en Twan Rutjes moesten ondanks hevig verzet de eer aan hun tegenstander laten.

 

De wedstrijd in wijkcentrum Wijchen-Zuid kende een bliksemstart. Teamcaptain Willem van Berkel gaf het goede voorbeeld door in een Tarrasch opening zijn jeugdige tegenstrever een lesje te geven in stukkenactiviteit. Met een fraai kwaliteitsoffer haalde hij in 20 zetten de winst binnen (1-0). De vreugde aan Wijchense kant was slechts van korte duur. Willem Blankert, die goed uit een Hollandse opening was gekomen, trok onverhoeds ten aanval maar overzag daarbij een tussenzet van zijn tegenstander. Toren kwijt en einde verhaal (1-1). Leon ter Beek bracht Het Kasteel wederom aan de leiding door het gerommel van zijn tegenstander vakkundig af te straffen (2-1). Henk van Kortenhof had met goed spel een stuk gewonnen en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Wesley van Nie stond inmiddels ook prettig en Caspar Hermeling en Maarten Rossen mochten ondanks een passieve stelling hopen op lijfsbehoud. Alleen Twan Rutjes had zich behoorlijk in de nesten gewerkt door een draak van een opening.

 

Rond de tijdnoodfase ging het bij Wijchen snel mis. Caspar en Maarten werden toch gevloerd en ondanks hevig tegenspartelen was er voor Twan geen houden aan (2-4). Omdat Henk ging winnen moest Wesley proberen een iets beter staand toreneindspel tot winst te voeren. Een onmogelijk opgave omdat zijn tegenstander de deur hermetisch gesloten hield (2½-4½). Tot overmaat van ramp bleek Henk zich verkeken te hebben op het pionnenfront van zijn tegenstander. Met ’n paard meer moest hij na ruim 5 uur spelen toch nog berusten in remise (3-5).

 

C. Hermeling     (1928) - R. Berendsen   (2217)          0-1

W. van Berkel    (2041) - R. Donker      (1947)          1-0

W. van  Nie      (2009) - R. van de Berg (1932)          ½-½

H. van Kortenhof (1901) - G. Pauptit     (1932)          ½-½

W. Blankert      (1860) - B. Davids      (1978)          0-1

L. ter Beek      (1900) - C. Hoogendijk  (1956)          1-0

M. Rossen        (1832) - A. Pauptit     (1927)          0-1

T. Rutjes        (1831) - A. Klomp       (1922)          0-1

 
25 april 2006

Kasteel 1 veilig dankzij Bennekom

Daan Derks

 

Na de slechte wedstrijd tegen Rheden zou er tegen Bennekom toch iets moeten gebeuren. Verlies zou betekenen dat degradatie of handhaving helemaal van de laatste wedstrijd zou afhangen. Voor de verandering, en natuurlijk omdat van deze wedstrijd zo veel af zou kunnen hangen, besloten we om een keer tactisch te spelen. Maarten verhuisde naar bord 1 en Caspar mocht aantreden op bord 6.

 

Het leek al snel weer de verkeerde kant op te gaan toen Leon op bord 5 zomaar een stuk weggaf en Willem op bord 3, na een dure fout in de opening, ook snel verloren kwam te staan.

 

Toen leek het tij echter een keer onze kant op te keren. De tegenstander van Willem promoveerde heel gretig met zijn pion tot dame maar miste een mat in 1 (achter de paaltjes) zodat dit punt toch nog onverwachts in Wijchense handen viel. Twan, op bord 7, bouwde aan het einde van de opening een valletje in de stelling in waar de tegenstander met open ogen in liep. Dit leverde in eerste instantie een gezonde pion op. Hierna probeerde de tegenstander met alle macht activiteit voor zijn stukken te krijgen door de ene na de andere pion weg te geven. Deze actieve stukken werden echter nooit echt gevaarlijk zodat Twan ons op een 2-0 voorsprong kon zetten.

 

Ik had het grootste deel van de partij te kampen met een slecht gespeelde opening. Toen ik eindelijk erin geslaagd was om de dreigingen van mijn tegenstander te pareren en mijn laatste stukken had kunnen ontwikkelen vond ik dat ik beter stond en ging op zoek naar een winstweg. De tegenstander wist de stelling echter gesloten te houden en het resterende pionneneindspel was potremise.

 

Caspar miste op bord 6 in een gelijkopgaande partij op een gegeven moment een hele grote kans. Hij overzag een tijdelijk toren offer op f6. Hierna kwam de tegenstander steeds beter te staan. Misschien dat het toreneindspel zelfs wel verloren was maar Caspar zou geen Caspar heten als hij niet een “heel klein” valletje in de stelling in wist te bouwen. De tegenstander trapte er in en haalde zijn toren van de onderste rij. Dat had hij dus niet moeten doen. 3½-½ voor ons. Gezien het restant van de borden waren we er echter nog lang niet.

 

Leon vocht nog heel lang door maar de tegenstander liet hem, na het stukverlies na de opening, geen kans meer. De verrassing van de wedstrijd kwam toch wel van bord 1, waar Maarten speelde. De opening ging gelijk op en er kwam een eindspel op het bord waarin Maarten de slechte loper had en de tegenstander een goed paard. Waarschijnlijk stond Maarten toen nog wel verloren maar de tegenstander zag blijkbaar het goede plan niet en langzaam maar zeker kwam Maarten steeds beter te staan. Totdat de stelling waarschijnlijk helemaal gelijk was. Toen besloot de tegenstander dat de tijd gekomen was om te gaan forceren en dat had hij dus niet moeten doen. Maarten gaf zijn loper voor een gevaarlijke vrijpion en het paard en de koning van de tegenstander konden de pionnen van Maarten niet meer tegenhouden. Een fantastische prestatie van Maarten om op bord 1 het volle punt te pakken.

 

Met nog twee partijen te gaan was de wedstrijd nu dus in tas en waren we er zeker van dat we ook volgend jaar in de promotieklasse mee mochten spelen. Op bord 4 speelde Henk een ingewikkelde partij waarin hij de beste kansen leek te hebben. Na echter een paar tactische kansen gemist te hebben ontstond ook hier een eindspel van loper tegen paard. Henk stond nu zeker niet beter meer maar hij speelde het eindspel secuur naar remise.

 

Zo mogelijk nog ingewikkelder was de partij van Wesley. De tegenstander offerde een stuk voor twee hele gevaarlijke pionnen. Ik denk dat er op dat moment niet veel spelers in de zaal waren die deze ingewikkelde stelling helemaal konden bevatten. Toen offerde (blunderde?) de tegenstander een tweede stuk en Wesley stond toen waarschijnlijk gewonnen. In tijdnood blunderde hij echter waardoor de gevaarlijke pion van de tegenstander uiteindelijk toch de doorslag gaf.

 

Al met al mogen we heel blij zijn met dit resultaat tegen de nummer 3 uit de competitie en kunnen we nu de slotronde ontspannen tegemoet zien.

 

Eindstand: 5 - 3

 
04 maart 2006

Kasteel 1 gooit 2 matchpunten weg

Wesley van Nie

 

Het Kasteel 1 heeft opnieuw een wedstrijd verloren: Rheden bleek met 4,5 -3,5 te sterk. De vechtlust binnen het team was duidelijk voelbaar, maar de vorm laat ons nog steeds in de steek.

 

Rheden had bord 1 en 3 opgeofferd aan ondergetekende en Willem. Ik was dan ook als 1e klaar: een koningsaanval leverde de tegenstander een positionele ruïne op en voor dat ik de 1e pion buit kon maken hield hij het al voor gezien.

 

Maarten kon niet veel later ook een 1 opschrijven. Een fout van de tegenstander leverde een pion plus 2 sterke paarden op. Daarna maakte hij het mooi af.

 

10 minuten later stond het al 3-0: Twan bereikte een actieve stelling, waarin de tegenstander geen kans op tegenspel had. Hij startte een koningsaanval, die een stuk opleverde, genoeg voor het punt.

 

3-0 voor dus en hoewel er enkele zorgelijke stellingen waren leek de winst mogelijk. Willem had zijn tegenstander overspeeld en had de winsten voor het uitkiezen. In tijdnood bokte hij echter een stuk weg… 3-1 en een forse tegenvaller. Tegen de tijdcontrole verloor Caspar (op regelmatige wijze weggespeeld) en kreeg Ritchy spijt dat hij remise had afgeslagen. Ook hij verloor: 3-3..

 

Met Daan en Henk nog aan de gang leek 4-4 de meest logische uitslag. Daan stond verloren maar Henk gewonnen. Inderdaad kon Daan het niet droog houden, maar Henk wist de winst niet te vinden, zodat de Rhedenaars enigszins gelukkig de volle mep kregen.

 

Nu we op de 8ste plaats staan is de toestand van het 1e zorgelijk geworden. De wedstrijden tegen Bennekom en Schaakstad zullen minstens 2 matchpunten moeten opleveren.

 
04 februari 2006

Kasteel tegen Meppel

Henk van Kortenhof

 

Beide partijen speelden met een invaller, wij moesten het stellen zonder Wesley, terwijl Meppel Roel Donker miste. Hoewel we vooraf deze wedstrijd bij de te verwachten nederlagen telden, heerste achteraf het gevoel, dat er duidelijk meer in had gezeten. Dat gebeurt dit seizoen wel vaker! Binnen anderhalf uur stonden we al met 3-0 achter.

 

De eerste, die omviel, was Caspar. In een stelling met wederzijdse kansen pakte hij al te optimistisch een pion mee, om meteen mat te gaan. Maarten gaf in een voordelige stelling een stuk weg. Daan kwam redelijk uit de opening, maar werd vervolgens toch kansloos afgeserveerd.

 

In de tijdnoodfase werd het zelfs nog 4-0, toen Twan ook al een goede stelling de mist in zag gaan. Henk zorgde voor het eerste halfje, maar dat had meer moeten zijn. Zijn tegenstander bood in een lastige stelling een kwaliteit aan, die ten onrechte niet werd aangenomen. Van de zege van Leon heb ik heel weinig gezien of gehoord. Er stond in het middenspel iets op het bord, dat ik volstrekt niet kon beoordelen, maar wat onze man toch heeft gewonnen. Een goede prestatie, tegen een sterke tegenstander.

 

Invaller Ritchy speelde een puike partij. Ook hij kwam gewonnen te staan, maar was te voorzichtig. Het resterende toreneindspel leverde alleen maar een plusremise op. Man of the match was Willem van Berkel. Tegen de zeer sterke Berendsen bracht hij een theoretisch bekend kwaliteitsoffer. Secuur spelend vergrootte hij zijn voordeel om ergens in het verre eindspel te winnen.

 

Opvallend in deze ronde is het slechte presteren met wit. Alleen Ritchy speelde remise, alle ander witspelers verloren, en vaak nog snel ook. Alles bij elkaar haalden zwartspelers van beiden teams samen 6 van de 8 punten!

 

Eindstand: 3 - 5

 
17 december 2005

Het Kasteel vlot langs ASV

Willem van Berkel

 

Het eerste team van Het Kasteel heeft afgelopen zaterdag een ruime zege geboekt op ASV-3, een tegenstander waar vorig jaar nog stevig van verloren werd. De wedstrijd, die gespeeld werd in Grand Café Lorentz van het Kennisintensief Ondernemers Centrum in Arnhem-Presikhaaf, verliep voor de Wijchense schakers zeer voorspoedig. Na een vlotte remise van kopman Willem van Berkel wist Daan Derks aan bord 7 als eerste een ASV'er beentje te lichten. In een ongeveer gelijke stand weigerde Daan heel listig een remiseaanbod van zijn tegenstander die vervolgens onmiddellijk in de opgezette val trapte.

 

De volgende opsteker viel te noteren aan bord 6. Leon ter Beek was door een onoplettendheid in de opening een pion kwijt geraakt aan Erika Belle, voormalig dameskampioene van Nederland. In het middenspel was Erika echter niet attent genoeg, waarna Leon gemakkelijk remise kon maken. Met deze 2-1 tussenstand zag het er zeer goed uit voor Het Kasteel, temeer daar alle andere borden goed tot comfortabel stonden. Toch duurde het even alvorens de wedstrijd beslist werd. Maarten Rossen speelde aan bord 8 een interessante partij met wisselende kansen. In tijdnood liet zijn tegenstander plots een toren instaan waarna Maarten koeltjes zijn eerste zege binnenhaalde voor het eerste team.

 

De mooiste overwinning kwam zoals zo vaak van good-old Henk van Kortenhof. Na een onduidelijke opening ging Henk aan bord 4 zonder blikken of blozen in de aanval. Ruud Wille, toch zeker niet de eerste de beste, werd vervolgens volledig van het bord geblazen. Wesley van Nie speelde met wit een sterke partij aan bord 3. Hij had steeds een klein voordeel maar met ongelijke lopers op het bord koos hij voor remise en de winst van het team.

 

Twan Rutjes speelde aan bord 5 ook een dijk van een partij. Na een lange rokade en opmars van de h-pion had hij prachtige kansen tegen de zwarte monarch. Zoals zo vaak had Twan echter maar weinig tijd. Met nog één minuut voor acht zetten bood hij remise aan, in de veronderstelling dat er nog een halfje nodig was voor de winst van het team. Dat was jammer, want hij miste daardoor een geforceerd mat in drie. Wat een luxe echter, voor het eerst dit jaar bij de tijdcontrole al de overwinning op zak (5‑2).

 

En wie was er nog bezig aan bord 2? Caspar uiteraard. En Caspar zou Caspar niet zijn als hij er nog eens goed voor ging zitten. Langs bergen en dalen probeerde hij zijn pluspion te verzilveren, maar na een ietwat ongelukkige afruil raakte zijn paard wat verdwaald. Tijdens het schrijven van dit stuk was nog onduidelijk hoe deze partij is afgelopen, maar een remise lijkt mij het meest logische resultaat. Door deze mooie overwinning staan we weer op 50% en stevig in de middenmoot. Laat het nieuwe jaar nu maar komen.

 

(Daan Derks; helaas zou Caspar in het late eindspel tot twee keer toe mis tasten waarna hem, na de winst, ook nog een remise ontglipte.)

 

Eindstand: 5 - 3

 
25 november 2005

Kasteel morst punten tegen ASV IV

Wedstrijd van de remises eindigt onbeslist

Henk van Kortenhof

 

Hoewel we voor de eerste maal dit seizoen compleet waren, is deze wedstrijd toch wel teleurstellend geëindigd in 4-4. Direct na de openingsfase taxeerde ik een totaalscore van ca 5-3. Jammer genoeg werden enkele veelbelovende stellingen niet in winst omgezet.

 

Wesley speelde met zwart een klassiek Damegambiet. Wat ik ervan zag, liep dat tamelijk geruisloos naar remise, hoewel onze man zeker niet minder stond.. Ik (Henk) speelde, op bord 2 tegen een oude bekende Hans Rigter. Deze kwam met een ongebruikelijke variant van Franse Winawer. Ik offerde een pion voor comfortabel spel. Daarna liet ik me echter flessen en kreeg de keuze tussen stukverlies zonder compensatie of de dame offeren tegen een toren met drukspel. Ik besloot tot het laatste en de stellingsdruk, in combinatie met de druk van de klok werd de ASV-er te machtig. Het mat was een plaatje!

 

Op bord 3 had Willem een lastige middag. Zijn tegenstander speelde het Colle‑systeem, zonder de aanvallende bedoelingen, die bij die opening horen. Tja, en dan kan ook Willem niet zoveel bereiken, remise. Caspar op bord 4 kwam met wit zeer goed uit de opening. Pluspion, met nog een zwakke dubbelpion voor zwart op de koop toe. Ergens moet de techniek hem in de steek hebben gelaten. De pluspion verdween en ook de dubbelpion werd opgelost. Er werd nog lang doorgespeeld, maar de kans op winst was verkeken.

 

Ook Daan kwam op bord 5 goed uit de opening, een Pirc.  Hij was echter als eerste klaar, door herhaling van zetten. Twan op bord 6 had een moeilijke middag tegen de sterkste ASV-er, Erik Wille. Twan speelde met wit in een Franse opening het Millner‑Barry gambiet. Het gevaar van een gambiet is altijd, dat je de pion achterblijft. Dat gebeurde ook hier. Toen Twan nog een pion offerde, bleek dat duidelijk teveel van het goede. Hij werd betrekkelijk eenvoudig uitgetikt.

 

Leon op bord 7 kreeg een Konings-Indiër op het bord.  Ik heb er niet zoveel van gezien, dacht eigenlijk, dat hij wel goed stond. Maar ook dit liep vrij spoedig remise. Maarten op bord 8 tenslotte, speelde een goede partij, waarbij hij duidelijk voordeel kreeg. In de tijdnoodfase gebeurde er echter het een en ander. Toen de kruitdamp was opgetrokken stond er een lastig te beoordelen stelling op het bord, met wit K+D+L+3pi en zwart K+2T+P+3pi. Bovendien een heel complexe stelling. Misschien heeft Maarten het ergens beter kunnen doen. Zoals het ging won hij wel een stuk, maar de zwarte torens ontwikkelden zoveel activiteit tegen de witte koning, dat eeuwig schaak de enige uitweg was.

 

Eindstand: 4 - 4

05 november 2005

Kasteel 1 ten onder tegen Veenendaal

Daan Derks

 

In de derde ronde van de competitie moest ons eerste tegen koploper en grote favoriet voor het kampioenschap Veenendaal 1. Een week voor de wedstrijd werd al een partij vooruit gespeeld. Henk speelde toen, op bord 4, een spectaculaire partij waarin ieder half uur wel een compleet andere stelling leek te ontstaan. Zelf zegt hij over zijn partij: “Voor de weinigen, die er gisteravond niet bij waren, het is uiteindelijk remise geworden. Vraag niet hoe, het was een partij als een fantasy boek. Vol avonturen, missers en wonderbaarlijke ontsnappingen. Maar uiteindelijk was de uitslag terecht.” De partij werd dus remise.

 

Een week later kregen we met zware tegenslag te kampen toen Willem van Berkel te ziek was om mee te kunnen spelen. Op het laatste moment dus een invaller gezocht. Dat bleek niet makkelijk want iedereen had al andere verplichtingen. Gelukkig bleek Patrick Zeelen bereid om mee te gaan zodat we tenminste niet met 7 spelers hoefden af te reizen. Hij vond het zelfs goed om op bord 2 te gaan zitten zodat de rest van het team intact kon blijven. Patrick zette de partij wat te voorzichtig (passief) op waarna al snel duidelijk werd dat hij langzaam weggedrukt zou worden. Hij hield het nog wel heel lang vol maar moest uiteindelijk toch de pijp aan Maarten geven.

 

Over de partij van Leon, op bord 5 valt niet veel te vertellen. Zelf zegt hij: “Ik kwam met wit goed uit de opening en stond wat prettiger. Maar vlak na de opening gaf ik zwart de gelegenheid tot gelijk spel te komen. De muziek was uit de stelling, zwart bood remise aan, en er was geen reden om te weigeren. Helaas!”

 

Caspar was weer verhuist naar bord 1 zodat hij wit had en speelde weer één van zijn karakteristieke partijen. Toen hij in de slotfase een stuk verloor was de tweede 0 een feit. Ik zat weer een keer op bord 8. Hoewel het leek alsof ik nogal passief stond viel dat allemaal volgen mij nog wel mee. Op een gegeven moment kwam mijn dame echter in de problemen en ik meende een dame offer te zien dat me twee torens en 1 of 2 pionnen zou moeten opleveren. De tegenstander pakte echter ook nog een extra stuk mee. Toen was het pleit snel beslecht en met een tussenstand van 4 - 1 leken we op een gigantische nederlaag af te stevenen.

 

Twan, op bord 7, speelde echter een hele goede partij. Beide spelers kwamen in hevige tijdnood. Op een gegeven moment viel Twan, in een hele goede stelling, een toren aan met zijn loper. In tijdnood raakte zijn tegenstander de koning aan hetgeen Twan claimde (dit betekent dat er dus met die koning gezet moet worden.). De tegenstander gaf meteen op omdat hij zijn toren zou verliezen.

 

Ook Maarten, op bord 6 speelde na de opening (die niet goed was) een hele goede partij. Zelf zegt hij er over: “In de analyse bleek inderdaad dat ik na de opening verloren stond. Mijn tegenstander had hier op twee momenten van kunnen profiteren. Toen ik c5 speelde had hij en-passant kunnen slaan wat goed was voor wit. En hij liet f4 toe wat hij eigenlijk zelf had moeten spelen. Nadat ik met f4 dichtschoof heb ik geen echte problemen meer gekend, op een gegeven moment stond ik zelfs iets beter maar ook in de analyse kwamen we met deze slotstelling niet verder dan remise.”

 

Wesley speelde op bord 3 een hele lange partij. Na de 40ste zet moest er zelfs gereconstrueerd worden of beide spelers de 40 zetten wel hadden gehaald. In de slotfase leek het er even op dat Wesley de overhand zou krijgen toen de tegenstander gedwongen werd een kwaliteit te offeren. Met zijn loper had hij echter genoeg compensatie zodat beide spelers niet verder konden komen en de vrede werd getekend.

 

Al met al kunnen we denk ik niet ontevreden zijn met dit resultaat. Gezien het feit dat we bord 3 moesten missen zijn we niet helemaal weggespeeld. Pikant detail is dat wij zonder bord 3 meer bordpunten van Veenendaal wisten af te snoepen dan Meppel (1½) en Rheden (1) bij elkaar.

 

Eindstand: 5 - 3

 

15 oktober 2005

Eindelijk weer overwinning Kasteel 1

Wesley van Nie

 

In een spannende wedstrijd heeft het 1e team eindelijk weer een wedstrijd gewonnen. UVS werd met het kleinste verschil verslagen. 

 

de score werd geopend door Wesley(3) die na 12 zetten remise aanbod in een stelling waarin beide partijen niet veel spel hadden. De tegenstander (Ten Bos) ging vrijwel direct akoord, hoewel hij wit had.

 

Daan op 5 dacht een half uur na over een paardoffer tegen Wüstefeld, maar besloot hier van af te zien, naar zijn gevoel terecht. niet veel later werd het eindspel remise gegeven.

 

Ook Leon (7) speelde tegen Hofman vrij snel remise. waarschijnlijk had zijn tegenstander enkele kansen op beter spel gemist, dus Leon was (ook) tevreden

 

Hierna begon de wedstrijd pas echt. Willem van Berkel speelde aan het 1e bord tegen Willemsen  zijn Toren pardoes op een veld gedekt door een pion, maar aannemen was niet goed en andere zetten waren dat ook niet. Volgens Caspar heet zoiets een "ploftoren"

 

Henk (4, de Kruijf) kreeg zijn favoriete opening op het bord en stond al snel heel goed. Op een gegeven moment leek hij een stuk te winnen maar de tegenstander had nog een verborgen verdediging. Deze zag hij niet en ook Henk won.

 

de tussenstand was daarmee 3,5-1,5 maar UVS had nog kansen op een gelijkspel.

 

Ritchy op bord 8 won een pion tegen Remmerts. Helaas raakte hij die weer kwijt, won vervolgens een andere pion maar ook die raakte hij in tijdnood kwijt.

Gevolg: remise

 

Twan had op bord 5 al snel Adriaanse een kwaliteit cadeau gegaan. hij gaf de moed niet op en probeerde de zaak te compliceren. Het was uiteindelijk niet genoeg, onze 1e verliespartij

 

Daarmee kwam de druk op schouders van Caspar die een bizarre partij speelde tegen Vd Spoel op bord 2. Op een gegeven moment was het bord nog bezaaid met stukken, maar had alleen Caspar nog 1 pion en zwart geen meer. Caspar stond ook nog eens een Toren achter. Natuurlijk bleef hij zoeken naar kansen en gelukkig had de tegenstander na de 40ste zet het punt al geteld. Toen hij echter terugkwam zag hij dat Caspar zijn dame had geofferd, hetgeen hem netto een stuk opleverde. Caspar bood meteen remise aan en de tegenstander ging hier op in, nog steeds met een kwaliteit meer.

 

Zo heeft het 1e, na 5(!) wedstrijden zonder overwinning, UVS 2 verslagen met 4,5‑3,5

 

24 september 2005

Slechte seizoenstart Kasteel 1

Daan Derks

 

De eerste wedstrijd van het seizoen speelde ons eerste tegen SMB 3. Gezien de prestaties van SMB vorig jaar zouden we hier eigenlijk moeten winnen om bovenin mee te kunnen draaien. Het zou echter een wedstrijd van de pech worden. Om te beginnen werd Wesley ’s nachts ziek waardoor hij niet in staat was om mee te spelen. Na lang bellen vond ik gelukkig Jos bereid zijn plek in te vullen. Caspar schoof hierdoor naar bord 1, Maarten naar bord 2 en Jos speelde op bord 8. Aangekomen in Café-zaal Groenewoudt bleek deze nieuwe zaal van SMB niet echt geschikt om te schaken. De zaal was veel te donker en de tafels waren veel te klein. Als klap op de vuurpijl had Leon zich een uur vergist in het aanvangstijdstip waardoor hij maar net op tijd binnen kwam om niet op tijd te verliezen. Toen hij uiteindelijk arriveerde had Willem op bord 3 inmiddels zijn partij al in de zak. In 12 zetten kreeg zijn tegenstander alle hoeken van het bord te zien.

 

Leon en Jos wisten op bord 7 en 8 niet echt veel klaar te maken waardoor SMB al ver voor de eerste tijdscontrole een 2 – 1 voorsprong wist te pakken. Maarten had deze dag erg veel last van hoofdpijn. Niet echt bevorderlijk om een goede schaakpartij af te werken. Hij speelde dan ook bijzonder matig en toen de witte toren op de damevleugel zijn stelling binnen drong was ook hier het pleit snel beslecht. Henk kreeg op bord 4 tegen meisjestalent Martine Middelberg een hele goede stelling. Hij won een kwaliteit maar onderschatte de activiteit van de witte stukken. Nadat eerst de witte Dame en daarna de witte toren zijn stelling binnen drong werd hij midden op het bord door de witte loper mat gezet.

 

Twan, met zwart op bord 6, was één van de weinige die een goede partij schaak liet zien. Hij maakte ijzersterk gebruik van de loperdiagonaal a8-h1. En toen zijn Dame ook nog de witte stelling binnenviel leek het punt alleen nog maar een kwestie van tijd. Vlak voordat Twan mat zou kunnen gaan zetten viel de vlag van zijn tegenstander. Caspar miste de winstvoortzetting op bord 1 in een spectaculaire partij. De tegenstander had een stuk geofferd tegen hele gevaarlijke f- en g pionnen. Het bleef lang onzeker of zwart een beslissende aanval op zou kunnen zetten maar toen Caspar ook een tweede stuk wist te slaan leek het dubbeltje de goede kan op te vallen. Toen speelde Caspar een paar matige verdedigingszetten waarna zijn tegenstander kon vluchten naar eeuwig schaak.

 

Ik was, gezien het rommelige begin van de wedstrijd, mijn concentratie helemaal kwijt en had Désiré Fassaert in de opening al een pion cadeau gedaan. Er ontstond een, volgens mij, finaal verloren stelling maar gaande de partij lukte het me toch om me weer enigszins te gaan concentreren waarna ik op zoek ging naar zetten die het hem nog moeilijk zouden kunnen maken. Ondanks mijn pion achterstand besloot ik toch om torens te ruilen waarna er een eindspel ontstond waarin ik een paard en een pion op h2 had en mijn tegenstander een witveldigeloper en pionnen op b5 en h4. Ik stond nog steeds helemaal verloren maar had inmiddels wel een truc gezien. Als namelijk de zwarte h4 pion op h3 zou staan en ik mijn koning op tijd naar g1 zou kunnen brengen dan zou de zwarte koning mijn h2 pion niet meer kunnen aanvallen en zou ik mijn paard kunnen offeren tegen de zwarte b-pion. Ik begon er dus mee om met mijn paard de h-pion aan te vallen in de hoop dat hij h3 zou spelen. En jawel, het eerste deel van mijn plannetje lukte. Toen was het zaak om mijn paard zo snel mogelijk weer naar de andere vleugel te brengen en dan maar hopen dat mijn tegenstander mijn truc niet zou doorzien. Wonder boven wonder begon hij met zijn pion te lopen en ik kon à tempo mijn paard offeren tegen die potentiële dame en ik bood meteen remise aan. Désiré viel bijna van zijn stoel van verbazing. Niet erg sportief om in verloren stelling remise aan te bieden zal hij gedacht hebben. Na echter nog een heel aantal zetten zag hij dan toch wat hem was overkomen en ging hij akkoord met remise. Na ruim 6 uur spelen konden de laatste stukken eindelijk in het doosje.

 

Eindstand: 5 – 3

 

Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op dinsdag 12 november 2013