In memoriam Daan Derks

06 februari 2023

IN MEMORIAM DAAN DERKS

+ 04 februari 2023

De laatste zet ……Vandaag, 5 februari, ontvingen wij het droeve bericht, dat ons erelid Daan Derks 4 februari in het hospice te Wijchen rustig is overleden. Hij mocht slechts 56 jaar worden. We wisten dat Daan ernstig ziek was, maar toch kwam het moment van zijn overlijden sneller dan verwacht.

Daan was sinds 1984 lid van onze schaakvereniging Het Kasteel. Daan ontwikkelde zich in de loop der jaren tot een gedreven en boeiende speler en werd in die tijd een geduchte en solide clubschaker. Veel leden hebben dan ook met hem leuke partijen kunnen spelen. Maar in het spelen van snelle partijen was hij een meester en veel sterkere spelers hebben in hem hun meerdere moeten erkennen.
Daarnaast heeft hij samen met enkele Kasteelschakers een aantal jaren deelgenomen aan het Hoogovens/Tatasteel toernooi in Wijk aan Zee. Men logeerden daar dan 10 dagenlang naast de speelzaal in een pension. Naast het schaken was dit voor hem een prettige tijd en een mooi uitje met clubvrienden.

Binnen onze vereniging heeft Daan een belangrijke rol gespeeld !! Nooit heeft men in die tijd tevergeefs een beroep op hem gedaan om mee te spelen in een team voor de externe competitie. Hij won zelfs in 1987, 1990 en 1997 de OSBO-trofee voor het hoogste aantal punten behaald voor Het Kasteel tijdens de externe competitie.
Vanaf 1988 tot 2005 fungeerde hij als teamleider van het eerste OSBO-team. Hij wist zijn teamleden te raken en te motiveren tot goede teamresultaten.

Hij was actief als redacteur in 1986-1990 van ons clubblad Plofmat en de latere opvolger Zetwerk. Regelmatig schreef Daan in 2000-2002 verslagen van de gespeelde externe wedstrijden voor het clubblad. Samen met de toenmalige voorzitter ging Daan bij de Wijchense Omroep over de vereniging als algemeen en in het bijzonder de jeugdafdeling interviews geven. Tevens verleende hij in 1994 zijn medewerking aan het tot stand komen van het jubileumboek 50-jarig bestaan van de vereniging.

In 1987 trad hij toe tot het bestuur als jeugdleider. De vereniging kwam in 1990 in een diep dal terecht waar Daan verontrust over was. Hij zag zich geplaatst voor een flinke uitdaging, waarbij het focus blijven houden op de belangrijkste zaken hem enorm heeft geholpen. In september dat jaar gaf hij nieuwe impulsen aan de jeugdafdeling. Daan bleef tot 1998 actief als jeugdleider bij de toen opgeleefde jeugdafdeling. Tijdens deze periode heeft hij zijn jeugdafdeling met heel veel passie geleid. Altijd bezig met competities, jeugdtrainingen en om examens in goede banen te leiden. Hij was dan bijzonder trots op de mooie resultaten van de afzonderlijke jeugdleden en zag dit mede als bewijs dat hij met de jeugd op de goede weg was. Zijn plankje voor de laddercompetitie heeft tot ver na zijn aftreden nog dienst gedaan. Een van de vele tastbare herinneringen aan zijn inzet voor de club. Bij al deze activiteiten kwam zijn aangeboren focus op zaken goed tot zijn recht.

Vanaf 2007 tot 2014 trad hij binnen het bestuur aan als wedstrijdleider. Hij deed dit met verve en zeer nauwgezet en gedreven om alles goed te doen wat hij oppakte. Reglementen voor de wedstrijdzaken waren bij hem in goede handen. Zag hij een onrechtvaardig bij het toepassen van regels bekeek hij altijd of het nog beter kon.

Ook toonde hij veel interesse in computers zodat hij in 2006 tot heden de verantwoordelijkheid als webmaster voor de website van Het Kasteel overnam. Hij deed dat op zijn geheel eigen wijze. Gaande weg leerde hij door zelf dingen uit te zoeken, hoe de website stapje voor stapje verbeterd kon worden. Zelfs de laatste weken bleef hij zich hiervoor inzetten en zorgde er zelfs voor dat de website van Het Kasteel na zijn overlijden kon worden voortgezet.
Al de jaren tijdens zijn lidmaatschap was Daan zeer behulpzaam bij schaakactiviteiten van onze vereniging, zoals de organisatie van het schoolschaak, open dagen, het marktschaak, etc.. Als hij tijd had hoefde je nooit tevergeefs een beroep op hem te doen.

Toen het eerste team naar de KNSB-competitie promoveerde was vanuit de KNSB een niet-spelende wedstrijdleider noodzakelijk. Hij bood aan ook deze taak op zich te nemen. Dit heeft hij vele jaren gedaan tot de corona toesloeg en het schaken op landelijk niveau tot stilstand kwam. Na de corona, toen we weer in teamverband mochten schaken, heeft hij dit niet meer kunnen oppakken.

Langzamerhand kreeg hij last van zijn gezondheid, werd zijn energie en daardoor zijn concentratie minder, kreeg de vermoeidheid en de drive om iets te doen de overhand. Hierdoor werd hij genoodzaakt het schaken op een laag pitje te zetten en de laatste jaren ook na de coronatijd heeft hij het schaken tot zijn verdriet los moeten laten en kon ook de wekelijkse clubavonden niet meer bezoeken.

Eerder was Daan al in februari 1998 tot lid van verdienste benoemd en bij de Algemene Ledenvergadering van mei 2022 werd hij voor al zijn grote verdiensten en inzet voor onze vereniging tot erelid benoemd. Wat was hij verheugd en trots met de ontvangen oorkonde. Deze oorkonde kreeg bij hem een mooie prominente plaats in de huiskamer. Jammer dat hij er niet lang van heeft kunnen genieten.

Wij kennen Daan als een zachtaardig persoon met leuke humor, maar hij was ook een erg gedreven persoon om alles goed te doen wat hij oppakte, om reglementen bij het wedstrijdzaken goed te regelen en te bekijken of het nog beter kan, maar ook heeft hij toen door zijn zeer grote focus op de jeugd bijgedragen aan een gezonde jeugdafdeling.

Wij zijn blij Daan als mens en clublid gekend te hebben en bovenal zijn we zeer dankbaar voor alles wat hij onze schaakvereniging in al deze jaren heeft gegeven! Het was vooral een genoegen om als mens met en tegen hem schaak te mogen spelen. Daan blijft in onze herinnering als een prettige en aimabele schaakvriend. We zullen hem gaan missen.

Daan rust in vrede. Het bestuur wenst de familie heel veel sterkte met dit zware verlies van zoon en broer.

Het bestuur

-------

Ik herinner mij Daan als een zachtaardig persoon met leuke humor. We hebben veel gedaan; schaken, pokeren, tuinfeestjes, toernooien bezocht en gekletst aan de bar. Tijdens het snelschaken kwam hij vaak met grappige opmerkingen uit onverwachte hoek, vooral als ik twijfelachtige zetten speelde :) . Het DIT toernooi was geweldig! We verliezen een groot clubman.

Maarten Rossen

--------

Trots was ik erop door Daan uitgenodigd te worden voor het Diepvoorde Invitatie Toernooi. In de toch niet al te grote woonkamer zaten dan misschien wel 15 man + 1 dame (Daans moeder) + Peter  Zieck. Om aan een bord te komen moest je bijna over elkaar heen kruipen. De ramen zwaar beslagen van de door de inspanning dampende lichamen. En tussendoor had Daan rijkelijk voor lekkere hapjes en goede drank gezorgd. Wát een gastheer en wát voor een gezellige avonden waren dat! En wat een schaker was’ie. Eén keer heb ik echter toch van hem kunnen winnen. Tijdens zomerschaak met een gelukte kamikaze op zijn zojuist uitgevoerde korte rokade. Verbaasd en lachend werd ik door Daan gefeliciteerd.

Rust zacht kerel.

Ben van Cuyk

-------

Daan leerde mij indelen. Op clubavonden met rapid- en snelschaak werden er veel meer partijen gespeeld dan normaal. Ik vond het dan leuk om Daan te helpen door uitslagen te verzamelen en die bij hem te melden. Daan vond dat prima. Sterker nog, hij legde me uit hoe ik die uitslagen in kon voeren in Swissmaster (ons indelingsprogramma) en hoe ik een nieuwe indeling kon maken. Zo kon ik op een gegeven moment ook overweg met de laptop, en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog profijt van bij Zomerschaak.

Want de organisatie van Zomerschaak doe ik intussen alweer een jaar of tien, en evenzoveel jaar deel ik daar in met Swissmaster. De uitslagen verwerk ik thuis, en tot en met vorig jaar mailde ik de tussenstanden vervolgens door naar webmaster Daan. Week na week, jaar na jaar.

Aankondigingen, foto’s, klassementen, verslagen, alles postte Daan binnen een dag op de site. Ieder jaar weer schreef ik hem aan het eind van de zomer een mailtje om hem hiervoor te bedanken. Daan reageerde daar nooit op. Zijn werk als webmaster zag hij misschien wel als een vanzelfsprekendheid. Maar dat was het niet. Daan was de stille kracht achter Zomerschaak.

Afgelopen augustus, bij het 25-jarig jubileum van het toernooi, heb ik hem op de slotavond uitgebreid voor al zijn inzet bedankt, nog niet volledig beseffend dat dat de laatste editie was waaraan hij mee zou werken. Ik heb zijn naam en verdiensten ten overstaan van alle aanwezigen in Café Anneke genoemd. Daan was helaas niet bij dit moment aanwezig, hij was toen al erg ziek. Toch kreeg hij een welverdiend applaus.

De herinnering aan Daan bij Zomerschaak is blijvend: hij was de kampioen van 2001. Zijn naam staat voor altijd op de wisselbeker.

Simon van Dijk

------

Onze lieve Daan is afgelopen zaterdag na een langdurige en zeer ongelijke strijd overleden. ’s Middags was ik nog bij hem en hield hij lange tijd stevig mijn hand vast waarmee hij denk ik wilde aangeven hoe fijn hij het bij onze club heeft gehad. Toen ik in 1996 lid werd van S.V. Het Kasteel was Daan al tien jaar jeugdleider. Hij was in die tijd een van de sterkste spelers van de club en in het begin had ik dan ook een zwaar negatieve score tegen hem. Daan hield met zwart van het koningsfianchetto en met wit was hij een fan van het gesloten Siciliaans. Daan werd in 2000 clubkampioen en in de finalepoule liet hij mij alle hoeken van het schaakbord zien:

1.e4 c5 2. Pc3 e6 3. g3 d5 4. exd5 exd5 5. d4 cxd4 6. Dxd4 Le6? (6..Pf6) 7. Lg2 Pc6 8. Dd1 Pf6 9. Pge2 Lc5 10. 0-0 0-0 11. Lg5 h6 12. Lxf6 Dxf6 13. Pf4 d4 14. Pe4 Df5? (14..De7) 15. Te1 Lb6 16. Pd6 Df6 17. Pxb7 Lc4 18. Ph5 Dg6 19. Pf4 Df6 20. b3 La6 21. Ph5 Dg6 22. Le4 f5 23. Ld5+ Kh8 24. Pf4 Df6 25. Te6 Lxb7 26. Txf6 Txf6 27. Dh5 g5 28. Pe6 Pa5? 29. Lxb7 Pxb7 30. Pxg5 Tg8 31. Pf3 Pd6 32. Dh4 Pe4 33. Pe5 Te6 34. Pd3 Pg5 35. Kg2 Kg7 36. Te1 Tge8 37. Txe6 Txe6 38. Df4 Kf6 39. g4 Te2 40. Dxf5+ 1-0

Daan was (terecht) zeer trots op deze partij en dat heeft hij mij jarenlang nog vele malen fijntjes laten weten. Dat was ook Daan, zeer zachtaardig, maar soms heel prikkelend. Daan had ook verschillende andere hobbies. Naast het verzorgen van Isis en Caissa hield hij van muziek maken, computeren en fotograferen. Daan was van 1990 tot 2005 onafgebroken teamleider van het eerste team en in 2007 volgde hij Wesley op als intern wedstrijdleider en trad hij toe tot het bestuur. Daarin was hij de stille kracht die altijd alles tot in de puntjes had geregeld. Dat gold ook voor zijn rol als webmaster, een taak die hij in 2006 overnam van Henk en die hij tot op het laatst met uiterste precisie heeft vervuld. Hoe hij het fikste weet ik niet, maar de site was altijd gebruikersvriendelijk en up-to-date en bevat een schat aan archiefmateriaal.

Het meest trots was Daan op zijn Diepvoorde Invitatie Toernooi dat maar liefst 17 keer in de kerstvakantie is gehouden. Alle (ex)-kanonnen van S.V. Het Kasteel vonden hier regelmatig hun Waterloo tussen de vele worstjes, kaasjes, chips en blikken bier. Daan was altijd de gastheer ten top, met zijn moeder en Peter als trouwe supporters. Hij genoot ontzettend van deze avonden en zijn eigen score was volkomen bijzaak. Ik herinner me ook nog dat ’n jaar of tien geleden Daan zijn tuin wilde opknappen, maar dat hij als een berg opkeek tegen wat er allemaal moest gebeuren. We hebben hem toen weggelokt en op een zaterdag de hele boel verbouwd. Uiteraard was bier en worst daarna ons deel.

In 2017 moest Daan noodgedwongen stoppen met actief schaken. Teveel stress en te weinig kracht om een hele avond achter het bord te kunnen zitten. Toch bleef Daan de club helpen waar hij maar kon en zijn erelidmaatschap spreekt wat dat betreft boekdelen. Daan, dank voor alles en rust zacht.

Willem van Berkel

------

Wanneer het leven lijden wordt komt het einde als een verlossing

Lieve Daan,

Het zal ongeveer 40 jaar geleden zijn geweest, wij twee jongens van 17 jaar. Je had er al een afstand opzitten vanuit Schaijk waar je met muziekgroep “de Notenkrakers” was geweest. We stapten op de fiets voor een tocht van Wijchen naar de NTKC-camping in Heemstede-Aerdenhout: ruim 140 kilometer! Daar gingen we bivakkeren om deel te nemen aan het OHRA-schaaktoernooi in het Amsterdamse hotel Krasnapolski. Vlak voor onze eindbestemming, iets van 8 uur later, viel je door vermoeidheid bijna van de fiets. Ik stelde voor om een extra pauze in te lassen, maar je wilde door. Van jezelf moest en wilde je dit volbrengen en dat lukte ook!

Via Schaakvereniging Het Kasteel had ik je een jaar daarvoor leren kennen. Jij kwam kijken als recreant lid en voelde je al snel op je gemak. Samen in het jeugdschaakteam, de clubbladredactie, de jeugdleiderscommissie en dat was het begin van jouw rijke Kasteelverleden. Jeugdleider, teamleider, wedstrijdleider, webmaster, Lid van Verdienste en vorig jaar zelfs nog gekroond tot Erelid!

Daan wat was je toegewijd, nauwgezet, kritisch op jezelf, bescheiden, een introverte binnenvetter, het liefst op de achtergrond, maar zeker ook sympathiek en geïnteresseerd. Het is alsof ik het over mezelf heb…, maar eigenlijk waren we tegelijk ook heel erg verschillend en kozen onze levenspaden allebei een totaal andere richting.

Jij ging al snel vanuit Hernen op jezelf in Nijmegen. Een studentenkamer op de Van ’t Santstraat en in de studentenflats op de Vossendijk en de Professor Huijbersstraat. Op zaterdagen trokken we ’s-avonds regelmatig nog even richting het bruisende centrum. Ons vermaken met een flipperkast en één of waarschijnlijk meer biertjes drinken in de kroeg. Soms had je er ook geen puf meer voor en dan was het ook goed.

Samen met Rob op vakantie naar Griekenland. Met de tent op een camping in Rafina. B52 shotjes in café Hollywood en met de Griekse barkeepers mee naar lokale Whiskey-feestjes. Je bleef nog wat langer daar om aan te sluiten bij het kamp van het internationale muziekensemble. Het duurde echter wel erg lang voordat je terugkwam naar Nederland en niemand wist waar je was. Het bleek dat je het bijzonder leuk had gehad met een deelneemster uit Zwitserland.

Dan was er uiteraard nog de verhuizing naar Wijchen. In diepvoorde vond je een mooi thuis en wat kon je genieten van je tuin. De honden waren als echte maatjes voor je, altijd je steun en toeverlaat, eerst Isis en daarna Caissa.

Het overlijden van je vader Gerrie had veel impact. Hij was je voorbeeld, je leek op hem in vele opzichten. Maar wat ging je daarna door een zware periode Daan. Ik zie je nog voor me met een flinke baard en de pijp in de mond.
    
Het schaaktoernooi In Dieren heb je ook jaren gespeeld. De eerste keer met Han, Jeroen, Rob en mij in een tent op het voetbalveld van de Dierense voetbalclub. Je zou daar nog heel veel zomers terugkomen met je tent. Toen Han naar Beverwijk verhuisde verscheen ook het toernooi in Wijk aan Zee vast op de kalender. Hoogovens, Corus en later Tata Steel Chess Tournament. Wat speelde je graag mee in de tienkampen daar. Tijdens één van de schaakvakanties werd je huis flink onderhanden genomen. Een ploeg van familie en vrienden gaven de muren een schilderbeurt en meteen werd het hele huis gepoetst. Het leek een complete metamorfose! Je was blij verrast bij thuiskomst!

HET evenement van Nijmegen heb je ook van dichtbij mee weten te maken. Wat een uitdaging om de 4-daagse te lopen! Samen met Han en Rob flikte je het, ondanks de handicap met je klompvoet! Op het tandvlees en het was een wonder dat je nog voor uit kwam. Op de Via Gladiola werd je bedolven onder de zware gladiolen. Je vond het fijn dat ik die als jullie supporter van je overnam en jou ondersteunend liepen we samen over de finish. Nog maandenlang ondervond je de fysieke gevolgen van de 4-daagse, maar wat kon je er met trots op terugkijken!

Met het Diepvoorde Invitatie Toernooi rond kerst en Oud en Nieuw zette je een nieuw fenomeen op de Wijchense schaakkalender. De voorbereiding kostte je vele dagen en ook het opruimen en schoonmaken naderhand vergde nogal wat tijd. Maar wat kon je genieten van jouw huis vol met schaakvrienden die zich tot diep in de nacht tegoed deden aan hapjes en vooral drankjes. Naast alle prijzen in natura had je ook een wisselbeker geregeld die ook nog eens ieder jaar netjes werd gegraveerd. Van jezelf moest en wilde je dit zo lang mogelijk blijven organiseren.

De medaille had ook een keerzijde. Het lopen ging steeds moeizamer, de energie was steeds sneller verdwenen en het waren niet veel mensen meer die jouw huis nog wisten te vinden. De clubavond kon je niet meer wekelijks bezoeken. Toch bleef je je dienstbaar opstellen als extern wedstrijdleider op de 1e team zaterdagen en nog heel lang als webmaster. Van jezelf moest en wilde je dit zo lang mogelijk volhouden.

Corona betekende echter dat je nog veel meer op je eigen plekje werd teruggeworpen en dat het kringetje om je heen kleiner en kleiner werd.

En toen was er vorig jaar ineens die diagnose. Geen behandeling meer, wachten op wat er komen zou gaan. Het was goed voor jou, je had er vrede mee. Ineens was er een einde gekomen aan het moeten. Je moest niks meer en dat bracht een hoop rust. En wat een steun had je aan je begeleiding. Nikkie, Anne, je nieuwe huisarts, de palliatief verpleegkundige, de thuiszorg, wat een mensen had je in een week ineens over de vloer… Maar het was fijn en wat was je er blij mee!

Dank allemaal voor het goede zorgen voor Daan!

Ritchy Duin

------